Het begin

Vrijdag avond, ik zit nu een week thuis omdat mijn studie HBO Verpleegkunde niet gelukt is en heb me deze week al aardig verveeld. Een nicht van mama, Mieke, komt langs. Ze vertrekt 20 februari naar Tanzania voor vrijwilligerswerk, iets wat ik al heeel lang wil. Ze maakt me dan al helemaal enthousiast en de rest van de avond besteed ik aan de website uitpluizen en YoutTube filmpjes over stichting Twiga kijken. Aan het eind van de avond is de mail met sollicitatie, foto’s en CV dan ook klaar om verzonden te worden. Vanaf dan check ik om de vijf minuten mijn mail, om te kijken of er al een reactie is.
Die nacht lig ik wakker, ik ben zo enthousiast en opgewonden en kan nu eigenlijk al niet wachten om de gaan. De volgende dag gelukkig wat afleiding, de verjaardag van de oma van Max.
Zondagochtend komt dan eindelijk een mail terug, een super leuke en lange mail met informatie en een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek, maar ze zeiden dat dat wel goed zat met mijn enthousiasme.
’S avonds datums opzoeken, van wanneer tot wanneer ik wil gaan en gelijk terug mailen. Ik voel het al helemaal kriebelen…